بسم الله الرحمن الرحیم
طریق عرفان و سلوک الی الله بسی دشوار و سنگین است.
از اینرو اهل برهان و مدعیان حکمت، آنرا محال می دانند.
ولی در حقیقت طی این مسیر از بس که صعب و متعسّر است،
ثابت قدم می خواهد که معدودند و قلیل.
چرا که در مسیر عرفان و تهذیب،
ای بسا سالک حال و جذبه ای دریافت کند و آسانی عشق را در اول احساس کند،
ولی قرار و دوام بر آن حال، به مراتب مشکل تر از حدوث و پیدایش آن است.
زیرا قلب انسان دائم در تقلّب و دگرگونی دائمی است و
در معرض وسوسه ها و خطورات ناپاک قرار دارد:
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها
.
حتی اگر آن حال و جذبه بقا یابد،
مزاج انسانی دائم در انحراف از عدالت اصلی است،
هواهای مختلف تصادم می یابند،
و مواظبت و مجاهدتی عظیم می خواهد.
و چنانچه سالک از تشویشها و ترددهای بین حدّ افراط و تفریط به سلامت بگذرد،
اینجا نیاز به مطابقت رهاوردهای شهودی خود با حقایق و علوم کلی و قوانین برهانی دارد.
چرا که چنانچه نفس از علوم عقلی بی بهره باشد،
چه بسا صورتها و خیالهای فاسده ی دل را مدتهای طولانی در خود نگاه دارد و مشغول آنها شود و سالها به تباهی بگذراند.
.
سالک می بایست خودی که در مقام ریاضت فربه می شود را به قربانگاه توحید ببرد و ذبحش نماید.
.
ریاضتها برای سالک عابد زاهد و صالح مقیم در مقامات نفسانی، صفای ضمیر و رقت حال می آورد،
ولی سالک حقیقی که دارای همت عالیه است،
به خرق حجب و شهود و ادراک معارف الهی منتهی می گردد.
درباره این سایت